nachtelijke overpeinzingen

Nachtelijke overpeinzingen.

Zoals wel vaker gaan we van energieloos (malaria) naar energievol en dus zit ik hier ‘s nachts om drie uur met razende hersenen aan de laptop. Jullie zouden ons in alle tijden steunen zeiden jullie dus dan moeten jullie ook dit onsamenhangend gewauwel gaan lezen. En niet flauw doen en zeggen dat je het gelezen hebt terwijl je eigenlijk over je scherm heen naar de perikelen van Ridge en Brooke aan het koekeloeren was, want in Nederland gaan we jullie overhoren. En bij een onvoldoende zijn wij ernstig teleurgesteld in onze vriendschap en wensen wij een goede fles Bordeaux in ontvangst te nemen met hele Maaslander en dropsleutels en griesmeelpudding en een MegaWhopper om enigszins jullie gebrek aan meelevend vermogen te compenseren. Dus.

Over anderhalve uur breng ik twee Gasten naar het vliegveld voor hun vlucht naar Jayapura. Karien en Pieter hebben ons vijf dagen vergezeld en succesvol deelgenomen aan ons toeristisch aanbod. Erg gezellige en zeer relaxte mensen die naar Ransiki zijn geweest in het spoor van Kariens vader die daar vijftig jaar geleden heeft gedokterd.
Om half acht gaan mijn broeder en zijn lieftallige vriendinnetje weer terug naar Holland via Bali. Met Stef en Astrid hebben we bijna alles kunnen doen wat ze wilden doen. Vaak naar Pasir Putih, dat tropische strand op vijf minuten afstand zijn we weer enorm gaan waarderen. De idiote vogelkop Bauerbird gezien in de Arfak bergen met zijn maffe gezang. Het schijnt dat hij een kettingzaag kan imiteren. Op paradijsvogeljacht geweest met Yan Sedik, de woesteling die ook een koeienstal aan het maken is voor het project. Nog gespot ook op maar een uur lopen afstand van Senopi. Vogeltjes zijn misschien niet zo bijzonder voor velen maar kijk maar eens op BBC’s Planet Earth hoe geinig die beesten zijn.
Gewassen en gezwommen in de rivier. Verdwaald in het woud met Astrid. Kikkers in de mandibak. Spinnen op de slaapkamer. Stef heeft zijn broer twee dagen zien rillen van de malaria. Een verrassend welkomstapplaus in de kerk voor Stef en Astrid. En nog mazzel op de terugweg: een enorm mooie vlucht per Cessna schurend langs het Tamrau gebergte en zijn canyons. Kees de piloot was zo vriendelijk even een paar keer over Senopi te vliegen waardoor Stef voor het project erg goede luchtfoto’s heeft kunnen schieten. Erg leuk om Papua via de nieuwelingen opnieuw te beleven.
Ik realiseer me terdege dat bovenstaande plaatsnamen moeten overkomen als ware het een nieuw verhaal van Tolkien. En zo voelt het soms ook. Het is een onwerkelijk wereldje, al begint Nederland dat voor ons ook steeds meer te worden. We zijn soms maanden afgesloten van het nieuws. De oer-Hollandse structuur heeft zich verruild voor de Papuase tijdloosheid. Het is erg gek, maar los van de rubberen tijd en de moeilijke verbindingen heb je ook geen structuur waar je je op kunt oriënteren. Ontbijten doen we, maar hoe laat dat hangt van een heleboel factoren af. Een krantje lezen, het nieuws kijken om acht uur, naar je werk om half negen, 12 uur lunch tijd, 16.00 uur Cup a Soup, ‘s zondags Studio Sport…..al deze herkenningspunten op een dag of week zijn hier helemaal niet. De dag begint, afhankelijk van hoe laat je de vorige dag naar bed bent gegaan en hoe stil de Papua’s, hanen en honden ‘s ochtends zijn. Dat kan dus van 5.30 tot 10.00 uur zijn. Soms staat er iemand voor de deur om 6.00 uur. Hem negeren heeft geen zin, want in de verte horen we de buren tegen hem zeggen: “Ze zijn thuis hoor, kijk maar daar staat hun brommer!!”. Dan bakkeleien we met onze verse gekreukelde harsessen in bed wie van ons dan toch als eerste deze onverlaat te woord gaat staan en hem op zijn minst een pak rammel gaat verkopen. “Jij bent nu aan de beurt”, “Waarom ik altijd?”. “Dat vechten we later wel uit, ga nu maar!”.
Aziaten, laat staan Indonesiërs, laat staan de Papua’s, interpreteren, zoals bekend, het begrip ‘afspraak” nogal ruim. Het maakt niet uit hoe je je dag hebt ingedeeld met hoe laat welke afspraak met wie. Ergens tussen 7 uur in den ochtend en 9 uur s’ avonds heb je een heleboel afspraken of een verrassend rustige dag. 1 afspraak kan overigens ook een hele dag duren. Bijvoorbeeld met iemand naar een bepaald kantoor gaan om iets te regelen. Stempeltje hier, toestemming van directeur 1 en 2, een goede vriend tegen komen, de taxi die kapot is, het onderdeeltje (hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, eergisteren ging het nog om een scharnier) wat je moet kopen is in ieder geval niet te koop bij de eenentwintig zaken die je bent langs geweest, wel bij Henk maar die is op vakantie sinds half januari.
Eten en slaap inhalen gebeurt ergens tussendoor. De tidur siang (het middagdutje) wordt redelijk door alle partijen (met uitzondering van de hanen) gerespecteerd. Tussen 12.00 en 14.00 valt er wel eens een uiltje te knappen.
De enige manier om je dag enigszins te structureren is… de hort op. In de internetwinkel gaan zitten bijvoorbeeld, of even zwemmen op ons hemelse strand. In Senopi is dit dus zwemmen in de rivier of diep het bos in.
Het leven verloopt hier, net als de verhaallijn van dit epistel, dus heerlijk chaotisch en als het te gek wordt en Ellis en ik gaan fantaseren over het aansluiten van 220V op onze deur en het graven van een atoombunker onder het huis om ons lekker in op te sluiten dan……denken we aan de files op de Van Brienenoord brug omdat iedereen zo graag op tijd wil zijn op zijn werk. Of de zakenman van Nuon die op het perron van Utrecht Centraal helemaal uit zijn plaat gaat omdat de trein een kwartier te laat is zodat hij wat later moet gaan Nuonnen. Tja, in elk land ter wereld zijn we even dwaas, alleen op een andere manier.

We hebben de haven een beetje in zicht. Dat wil zeggen over anderhalve maand komen we veel te koud gekleed in onze teenslippers weer op Schiphol aan. Lekker uit de kraan lurken (kan wat ons betreft zelfs uit de wc), een dikke bruine boterham met Maaslander smeren, gewoon over het gras lopen zonder angst dat je op een schorpioen of pofadder staat, ons lekker laten steken door muggen zonder een paar dagen te hoeven rillen, een uurtje een zonnetje pakken zonder na een half uur naar het brandwondencentrum in Beverwijk te hoeven bellen, lekker met de bus zonder verbaasd tussen je voeten door vanwege de verroeste carrosserie naar het asfalt te hoeven staren, lekker ‘s nachts onder de wol zonder dat je dronken buren hun nieuwe karaoke set gaan testen… Och wat een tof landje hebben we toch. En dan jullie welriekende lijven mogen knuffelen, cq mannelijk mogen bestompen…..

Maar eerst werk aan de winkel: Het filmteam van LLiNK komt half mei voor een vervolg (wij krijgen gewoon een eigen serie: “Thuis bij de Nageltjes”) en dan willen wij bewijzen dat de SDSP goed bezig is. Koeienweide, varkensstal, logement, kippenschuur, zonnecelinstallatie, groentetuin, polikliniek, ecotoerisme, onderwijs, drinkwaterputten.. Het zou leuk zijn om het allemaal in beweging te hebben wanneer de camera’s draaien. En hoewel we heus wel weten dat dit van zijn levensdagen niet gaat lukken…we gaan ervoor. We hebben net een paar zware jongens uit de stad gerekruteerd om even extra gas te geven.

Nou viel mee toch? Zo lang was het nou ook weer niet. Je moet het maar zo bekijken. Als je op de hoogte blijft, dan hoef je ook niet wanneer we langs komen ons geouwehoer uit Papua aan te horen. Dan kun je dus gewoon zeggen “Ja, dat weet ik….Dat hebben jullie ons al verteld”. Scheelt ons en jullie een heleboel tijd en dan kunnen we gewoon aan de aardappeltjes met jus met Hoegaarden witbier en lekker Colonisten van Catan gaan spelen.

Liefs
E. en J.

Ps-jes in volgorde van niet belangrijke belangrijkheid:

Rialef: supertofmegakeigaveblitseheavyshit die Summum reizen mevrouw.
Maarten: ik fantaseer over de Slag bij Arnhem, Ik slik elke dag visolie om die Duitsers straks van het bord te dobbelen. En thanks voor het Metallica kaartje (gna gna Carlijn!).
Barbara: me miss you and luf you too.
Fransien, Sofie, Willem, Zoë en Silas: willen jullie alvast patatjes sparen voor Ome Jurg en Tante El!
Nens: Men weet hier van je komst, ze zijn al kralen voor je aan het rijgen dus waag het niet om niet te komen.
Mammie: graag het recept van de legendarische bietensla!
Knetterbot: Heb je die Tafk nog niet in het IJsselmeer gegooid?
Kwark: Likkie terug.
Pee: Zitten onze Kameraden al in het linkerrijtje?
Nelleke S: Babykleertjes zijn dankbaar in ontvangst genomen.
Ria: ik stond gisteren nog bij het wasmiddelenschap!
Carolien: De updates over Frans Bauers afslankdieet slepen ons erdoor.
Elsbeth: wat is verdorie je e-mailadres. Mailtjes komen niet aan of je negeert me natuurlijk.
Alex: Jij dwaas, gaat ie nog een beetje?
Monique en Sander: zien we jullie straks met een pilske bij Mamma?
Tandarts: kunt u alvast twee bruggen en vijftien kronen, wat Oxazepam en een heleboel morfine klaarleggen voor onze jaarlijkse controle?
Riksel: De zonnelamp achter Jupiter is kapot. Waar is mijn spaceshuttle gebleven?
Sjaarl en Greetje/PAMA: Jullie zonnecellampjes zijn een zegen!
Frellen: Lucky Luuk met zulke ouders. Poept hij al sneller dan zijn schaduw?
Jeffie en Strid: We missen jullie nu al!
DeBand: we nemen aan dat jullie een opnamestudio hebben vastgelegd in Veere of Middelburg en dat we mee mogen werken aan jullie nieuwe album Hollands Hete Hitfestijn?
InformatieBeheerGroep: heel leuk dat jullie mijn aflossing willen verhogen tot 380 euro per maand. Dat kunnen we goed betalen van onze 560 euro per maand aan onkostenvergoeding voor LEVENSONDERHOUD. Maar maakt niet, joh: De 180 euro die we over houden is ruimschoots voldoende voor een luxe kartonnen 1 kamer appartement onder een brug met uitzicht op plastic zakken….. Sloeries.
CombiRhenen: kunnen jullie ook spinnenwebben verwijderen uit digitale camera’s??
VJH: wil jij je huiste juisnummer nog even doorgeven opdat we niet weer voor de verkeerde deur staan te gniffelen?
Bakkerij DeJong: graag 3 perenvlaaien en 20 Grebbebrokken jullie hoeven het niet in te pakken.
Bruno:Ene Maria Idi Amin heeft gezegd dat ze zwanger is en je adres graag wil hebben.
Leonie en Rowin: we komen: "Sedikit dikit lagi, two pair of socks Yeah Yeah.