beestenboel
Door: Jurgen & Ellis
Blijf op de hoogte en volg Ellis en Jurgen
20 Oktober 2008 | Indonesië, Batavia
Beestenboel…
De pastorie is een soort Ark van Noach. Maar dan wel een met de meest geschifte, jolige dieren die ik ooit heb gekend. Het allereerst was er Manis (zoetje in het Indonesisch). Manis is zonder uitzondering de meest ranzige, smerige stofbaal die ik ooit heb gezien. De kater is niet gecastreerd en zijn ballen zijn een doorn in het oog. Manis maakt een geluid alsof er iemand gekeeld wordt, wat vooral ‘s nachts niet zo gewaardeerd wordt. Hij gebruikt dit geluid in twee volumes. 1 wanneer hij een mooi poesje ziet (wederom wordt dit ‘s nachts door ons minder op prijs gesteld) en 2 wanneer het ondier van plan is iets van ons bord te jatten. Hij is een beetje dom! Om toch voor de smeerbaal te pleiten: hij jaagt wel joekels van honden weg en vreet ratten bij de vleet. Het is verwonderlijk dat de klefkeizer het zo goed doet bij de vrouwtjes. Wij hebben het vermoeden dat de helft van alle katten van het dorp is ontsproten uit zijn onooglijke testikels. Manis heeft twee jonge katertjes gebracht bij ons: Bassie en Monique, de Pater doopte ze zo. Twee zeer aanhankelijke dreumels maar met dezelfde criminele neiging om ons kostbaar vlees naar binnen te sneaken.
De mascotte van de Pater is stier Nelson. Alleen hij mag door het hek om het malse gras uit de tuin van de pastorie te eten. Hij blijft vaak bij het hek staan, ook al staat het wagenwijd open en pas als we ‘Nelson’ zeggen “stiert” hij jolig naar binnen. Ook hij schijnt zeer veel kinderen te hebben grootgebracht. Wanneer hij klaar is met herkauwen, vaak ligt hij in de deuropening van de mandikamer, wacht hij weer voor het open hek, ogenschijnlijk om goedendag te zeggen. Wanneer wij weer ‘Nelson’ zeggen, smeert hij hem naar de koetjes waar hij het ook erg goed bij schijnt te doen. Zijn vaste geliefde, ‘Moppie’ is dan wel weer een kreng eerste klas. Ze heeft geleerd om over hekken te springen die niet zouden misstaan bij een concours hippique. Da bitch kan dan in een uurtje onze volledige tomatenoogst opvreten. Ik fantaseer al over haar als biefstuk.
Dan hebben we de kip Cantik (knapperd in het Indonesisch). Ook een onooglijk mormel maar op de 1 of andere manier de lieveling van de pater. Tja, die man zat hier al twee jaar alleen, hè.. Haar eieren verstopt ze echter zo goed dat ze ook nog eens waardeloos is. Ook hier fantaseer ik over haar malse kippenvleugeltjes (Paul Jambers: Door de weeks is het een cheweune jeunge, int wiekend heudt he eurvan om te fantaseren over kippenvleuchels en....).
Tot slot hebben we een nieuwe mascotte voor het Project Eco-toerisme van de SDSP:
Een echte Kasuaris baby (een soort Papuanese struisvogel). Onze bosvrienden wilden hem vetmesten en verkopen op de markt. We hebben hem gekocht voor 80 euro. Suzie, zo heet onze piepende ondeugd, is gevonden toen haar vader door pijlen werd doorboord. Boi, onze timmerman (daarover een andere keer meer), voedt hem op als zijnde zijn kind. Hij geeft banaantjes en mijn vermoeden is dat ze samen slapen (deur de wiek is het een geweune jeunge...). Suzie (Brusie wanneer het een jongen blijkt te zijn) is echt supercool. Ken je het verhaal wanneer eendjes net uit het ei komen en dan de eerste die ze zien achter na gaan lopen als zijnde hun moeder? Dat doet Suzie dus ook. De vogel, nu net zo groot als een kleine hond, loopt achter je aan... Wij hebben nu net over de grasbaan met haar geoefend en ze sprint al piepend achter je aan. Een echte miep-miep. Wanneer jij stopt, stopt zij ook. Ze komt piepend op je af en wanneer je haar kroelt op haar rug dan vleit ze zich tegen je aan in de hoop op wat verse banaan of mangis. Haar kleine klauwen verraden dat ze later waarschijnlijk een joekel van een monster gaat worden (de kasuaris is een vogel waar de Papua’s bang voor zijn) die erg waaks is. Ze schijnen zelfs koeien en varkens te kunnen verwonden. We zijn van plan haar een weide te geven waar ze onze groente kan opeten en de rest kan bewaken. Ze doet het nu al goed tegen kleine varkentjes die de boel willen vernielen.
Het is hier dus met recht ‘bij de beesten af’….
De pastorie is een soort Ark van Noach. Maar dan wel een met de meest geschifte, jolige dieren die ik ooit heb gekend. Het allereerst was er Manis (zoetje in het Indonesisch). Manis is zonder uitzondering de meest ranzige, smerige stofbaal die ik ooit heb gezien. De kater is niet gecastreerd en zijn ballen zijn een doorn in het oog. Manis maakt een geluid alsof er iemand gekeeld wordt, wat vooral ‘s nachts niet zo gewaardeerd wordt. Hij gebruikt dit geluid in twee volumes. 1 wanneer hij een mooi poesje ziet (wederom wordt dit ‘s nachts door ons minder op prijs gesteld) en 2 wanneer het ondier van plan is iets van ons bord te jatten. Hij is een beetje dom! Om toch voor de smeerbaal te pleiten: hij jaagt wel joekels van honden weg en vreet ratten bij de vleet. Het is verwonderlijk dat de klefkeizer het zo goed doet bij de vrouwtjes. Wij hebben het vermoeden dat de helft van alle katten van het dorp is ontsproten uit zijn onooglijke testikels. Manis heeft twee jonge katertjes gebracht bij ons: Bassie en Monique, de Pater doopte ze zo. Twee zeer aanhankelijke dreumels maar met dezelfde criminele neiging om ons kostbaar vlees naar binnen te sneaken.
De mascotte van de Pater is stier Nelson. Alleen hij mag door het hek om het malse gras uit de tuin van de pastorie te eten. Hij blijft vaak bij het hek staan, ook al staat het wagenwijd open en pas als we ‘Nelson’ zeggen “stiert” hij jolig naar binnen. Ook hij schijnt zeer veel kinderen te hebben grootgebracht. Wanneer hij klaar is met herkauwen, vaak ligt hij in de deuropening van de mandikamer, wacht hij weer voor het open hek, ogenschijnlijk om goedendag te zeggen. Wanneer wij weer ‘Nelson’ zeggen, smeert hij hem naar de koetjes waar hij het ook erg goed bij schijnt te doen. Zijn vaste geliefde, ‘Moppie’ is dan wel weer een kreng eerste klas. Ze heeft geleerd om over hekken te springen die niet zouden misstaan bij een concours hippique. Da bitch kan dan in een uurtje onze volledige tomatenoogst opvreten. Ik fantaseer al over haar als biefstuk.
Dan hebben we de kip Cantik (knapperd in het Indonesisch). Ook een onooglijk mormel maar op de 1 of andere manier de lieveling van de pater. Tja, die man zat hier al twee jaar alleen, hè.. Haar eieren verstopt ze echter zo goed dat ze ook nog eens waardeloos is. Ook hier fantaseer ik over haar malse kippenvleugeltjes (Paul Jambers: Door de weeks is het een cheweune jeunge, int wiekend heudt he eurvan om te fantaseren over kippenvleuchels en....).
Tot slot hebben we een nieuwe mascotte voor het Project Eco-toerisme van de SDSP:
Een echte Kasuaris baby (een soort Papuanese struisvogel). Onze bosvrienden wilden hem vetmesten en verkopen op de markt. We hebben hem gekocht voor 80 euro. Suzie, zo heet onze piepende ondeugd, is gevonden toen haar vader door pijlen werd doorboord. Boi, onze timmerman (daarover een andere keer meer), voedt hem op als zijnde zijn kind. Hij geeft banaantjes en mijn vermoeden is dat ze samen slapen (deur de wiek is het een geweune jeunge...). Suzie (Brusie wanneer het een jongen blijkt te zijn) is echt supercool. Ken je het verhaal wanneer eendjes net uit het ei komen en dan de eerste die ze zien achter na gaan lopen als zijnde hun moeder? Dat doet Suzie dus ook. De vogel, nu net zo groot als een kleine hond, loopt achter je aan... Wij hebben nu net over de grasbaan met haar geoefend en ze sprint al piepend achter je aan. Een echte miep-miep. Wanneer jij stopt, stopt zij ook. Ze komt piepend op je af en wanneer je haar kroelt op haar rug dan vleit ze zich tegen je aan in de hoop op wat verse banaan of mangis. Haar kleine klauwen verraden dat ze later waarschijnlijk een joekel van een monster gaat worden (de kasuaris is een vogel waar de Papua’s bang voor zijn) die erg waaks is. Ze schijnen zelfs koeien en varkens te kunnen verwonden. We zijn van plan haar een weide te geven waar ze onze groente kan opeten en de rest kan bewaken. Ze doet het nu al goed tegen kleine varkentjes die de boel willen vernielen.
Het is hier dus met recht ‘bij de beesten af’….
-
20 Oktober 2008 - 08:02
Anne Woertman:
hallo!
ik 'ken' jullie van de tv, maar het blijft leuk om jullie verhalen te volgen! door de mooie beschrijving is het net of je er zelf bij bent :)
is ellis inmiddels weer helemaal beter? succes daar en geniet ervan!
groetjes, anne -
20 Oktober 2008 - 08:15
Mirjam Sprokkelenbur:
Echt iets voor mij die beestenbende!! Ik zou wel ontsmettingsmiddel mee moeten nemen denk ik, want ook al zijn ze nog zo vies, ik knuffel ze wel! :-)
Ik heb net ook een jong katje, die krijgt natuurlijk uitgebalanceerd kittenvoer, wat een luxe. Maar wel heel leuk hoor zo'n alles slopend klein mormeltje in huis!! Succes maar weer met alles!
Groetjes
Mirjam -
20 Oktober 2008 - 19:26
Nelleke:
Hoi Jurgen en Ellis, met veel plezier blijven we op de hoogte van alle belevenissen. Afgelopen zondag genoten we nog met de kinderen van alle herfstkleuren in het bos achter Ellis ouders. Henke en Anton raapten tassen vol kastanjes en eikels. Ook alle oranje blaadjes werden meegenomen. Wat (on)gedierte betreft bleef het hier beperkt tot wurmen, pissebedden en duizendpoten. Groetjes Nelleke -
21 Oktober 2008 - 10:42
Barbara:
Snoetepoetjes blijven leuk he ! Hoe is het met jullie eigen kattenschare ? Heeft Margo jullie nog laten weten of ze het goed maken ? Beetje rond scharrelen in de bommelerwaard is ook oke....
Dikke kuss en hartelijke groet ! -
22 Oktober 2008 - 07:47
Yantin:
je moet echt straks een boek uit gaan geven, heerlijk om dit alles te lezen!! Zo te horen zijn jullie weer helemaal gezond en genieten weer volop!! Laat weten wanneer jullie in de buurt komen! sukses en lieve groet. -
25 Oktober 2008 - 21:46
Vanes:
Hey hey,
Ouwehands is er niks bij... Hier helaas 1 katje vermist. Stippie logeerde bij Jeroen maar is m gesmeerd of..? J hangt wat flyers op en heeft gemeente gebeld, maar nog niks gehoord. Heb t de kids nog maar niet verteld.
Verders druk met klussen: Pimp my flat! Voor foto's (jaja, jullie favoriete Veenstra's staan er ook op), kun je mn Hyves ff checken! Wel leuk om in mn nieuwe buurtje eens wat verschillende kleurtjes te zien, toch ook een soort minimalistische Aanpakken en Wegwezen, haha. Daar vooral veel spinnen en muggen en een verdwaalde wesp.
Paps en mams al in aantocht? Heel veel plezier saampjes en heel megamindyveel kusjes en knuffels uut Rheen'n!!!
xxxxxxxxxxxxxxx Vanes en co -
27 Oktober 2008 - 19:38
Rickel:
He lieverds,
om duistere reden ontving ik geen post meer van uwer zijde. Heb me maar weer aangemeld. Tenzij u mij per expressie hebt afgehaald, omdat project zuidpool uitstel heeft gevraagd???
Lieverds heerlijk om bij te lezennnnn....
Ga vooral doorrrrrrr kus Rickel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
