Da's alweer even geleden...
Door: J&E
Blijf op de hoogte en volg Ellis en Jurgen
28 Februari 2010 | Indonesië, Manokwari
Da’s alweer even geleden...
Maar we zijn, na de bittere kou van Europa goed te hebben doorstaan vanwege de warme aanwezigheid van de van Minnens, Nagels, Keijsertjes, bandleden etc., nu weer terug in Manokwari.
Grietje, onze steun en toeverlaat die we bruut in haar uppie hebben achtergelaten, heeft de boel nog aardig op orde weten te houden. Je moet in Papua goed kunnen jongleren. In het vliegtuig ontmoeten we haar bijzonder gezellige ouders en het weerzien ook met de Papua’s was zoals een merci reclame.
Bij de kiosk heeft Jurgen maar meteen een kameraadje opgepikt dat bezig was zijn tenen aan te vallen. Max is per definitie het lelijkste katertje wat we ooit hebben gezien en dus hebben we hem meegenomen.
Wanneer je terugkomt is het zaak meteen informatie te verzamelen over hoe de projecten lopen. Informatie verzamelen moet op het nivo van een AIVD of CIA agent. Informatie die je toekomt is op zijn minst volledig uit zijn verband gerukt. Zaak dus om met eigen ogen te zien en dus hebben we weer supplies ingeslagen en gaat Ellis morgen naar Senopi in de weet dat ene Sauerbrei op een berg in Canada goud heeft gehaald en dat het kabinet is gevallen. Als het land er nog maar ligt wanneer we terugkomen jongens!
Ellis gaat niet alleen. Grietje, haar ouders en 3 gasten (Henk, Teun en Gijs) zullen haar vergezellen. Jurgen volgt een paar dagen later samen met Santi, het nichtje van de pater, dat hier sinds een week is en ons komt assisteren en met Madelyn en haar reisgenoot. We willen natuurlijk weer gelijk goed aan de slag, maar of de focus in Senopi ook zo op het project is gericht, moeten we nog afwachten, want er ligt weer een nieuwe feestdag in het verschiet. Te weten: 16 maart. Dan zijn de engelen naar beneden gedaald in Senopi. Dat moet gevierd worden met vechtpartijen en dronkemansgelach. Een beetje zoals een gemiddelde Zwarte Cross dus. Maar de gasten zullen blij zijn met de hardcore dansa feesten tot 6 uur ‘s ochtends. En het zal niet alleen feesten worden; de nodige ceremonieën en kerkdiensten zullen de boel uiteraard opluisteren.
In Manokwari is het momenteel het lekkerste weer van de wereld. Een stevige zon en een windkrachtje 5. Heerlijk weer om binnen no time een gezonde melanoom op te lopen. Wat maakt dat we met belachelijke petjes rondlopen en ons in een vat met factor 50 hebben laten vallen. We zijn immers, om met de woorden van Anni te spreken, weer ‘mooi wit en dik’ geworden tijdens onze tijd in Nederland. Met wat toeristen zijn we vanmiddag rond het op een steenworp afstand gelegen Mansinam eiland gevaren. Daar hebben we een reclamefolder hagelwit strand ontdekt, gelegen aan een idyllische baai met turquoise water en legio vissen en koraal. Palmboompjes erbij en een kokosnoot in de hand. Dat strand hebben we voor onszelf. Slechts een half uur varen van ons huis!! Vroeger stond Jurg op de A15 in de file!!!! Stress hoeft dus absoluut niet in Manokwari, als we maar even de tijd nemen om te genieten van dit soort dingen. Moeten we vaker inbouwen. We hebben al een goed begin gemaakt door de zondag voortaan als rustdag te bombarderen. En er wordt door steeds meer mensen rekening mee gehouden, dus da’s een goeie zaak.
Minder leuke dingen gebeuren ook. Jurgens opa is overleden en een crematie meemaken via een krakende telefoon is niet fijn. Gelukkig had Jurgen een goede dag met hem meegemaakt 2 dagen voor ons vertrek en daar is hij dankbaar voor. Alle sterkte van ons voor de Den Bestens en Nagels voor het verwerken van het verlies. Speciale dank gaat uit naar Ome Giel die in plat Haags een nu al legendarische speech heeft gegeven. Zo hoort het.
Wij zijn ook nog een dag naar Jayapura geweest om te praten met Broeder Jan Sjerps. Die meneer verdient ook een lintje. 30 jaar heeft hij in zijn uppie in de binnenlanden gezeten waar hij veeprojecten heeft geleid en ongeveer 5000 Papua’s heeft onderwezen. Van 1 dag praten met hem leren we meer dan 6 maanden zelf uitproberen. Wij vinden sowieso dat er een heel groot standbeeld opgericht moet worden voor de katholieke missionarissen als Van der Kraan, Hulshof, Ton Tromp, Nijssen, Frans Jonkergrauw en Piet Tuyp. Deze mensen hebben hier sinds de jaren 40 geploeterd met malaria etc. om de Papua’s te onderwijzen en een stap verder te helpen. Moet je je voorstellen dat je in de jaren 60 als 18 jarige knul - nooit buiten Drenthe geweest - ineens in de jungle staat tussen mensen die elkaar nog met pijl en boog te lijf gingen!! Als je het niet zo naar je zin meer had, dan moest je eerst een week lopen naar de stad!!
Wanneer er ooit door Koenders een goed voorbeeld moet worden gezocht van ontwikkelingswerk dan moet hij eens met deze mensen praten. Hallelujah!!!!Wij maken in ieder geval dankbaar gebruik van hun ervaring en het netwerk dat ze hebben nagelaten.
We verheugen ons erg op weer een tijd in Senopi. Tijdens onze afwezigheid zijn er nog diverse gasten geweest in Senopi. Ton, Suzan en Marion, die er vorige week nog zijn geweest, hebben er nog lekker de handen uit de mouwen gestoken. Wat we heel erg leuk vinden, is dat ze o.a. met alle schoolkinderen een dag lang tekeningen hebben zitten maken voor ons. En Marion heeft met Nela nog gebarentaal zitten oefenen; we waren daar in december mee gestart en we hebben nu weer heel wat materiaal uit Nederland mee genomen om haar te kunnen leren lezen en schrijven zodat ze over een tijdje naar een goede school toe kan.
Afgelopen week hadden wij ook nog een ontmoeting met Genja. Met haar hebben we een middag lang gepraat. Ze heeft een goed contact met de gouverneurs van Papua, iets waar we dankbaar gebruik van zullen maken. Helaas is het de afgelopen week nog niet gelukt een ontmoeting met de gouverneur van West-Papua te arrangeren, hopelijk lukt dit zodra we terugkomen uit Senopi. Ze bracht voor ons 3 superhandige lampjes mee van de IKEA. Dit zijn lampen met uitneembare zonnepaneeltjes die, als ze volledig zijn opgeladen, 4 uur licht leveren. De 3 exemplaren gaan we direct gebruiken voor de vrouwengroep; sommige vrouwen gaven aan dat ze graag ’s avonds willen handwerken, maar onvoldoende licht hebben. Het zou fantastisch zijn wanneer we meer van dit soort lampen kunnen uitdelen in Senopi en de omliggende dorpen. Het schijnt dat IKEA voor elke verkochte lamp ook 1 zo’n lamp aan UNICEF schenkt, bestemd voor verspreiding in derde wereldlanden. Dus we gaan maar weer eens voor de zoveelste keer bij hen langs…
Verder hebben we kennisgemaakt met enkele kunstenaars hier uit Manokwari en met Charles; een hier geboren en getogen Javaan die zich ervoor inzet om Manokwari als duurzaam toeristische plek op de kaart te zetten. Hij houdt een uitgebreid weblog bij waarop hij o.a. diverse Papua kunstenaars promoot en informatie geeft over het reizen naar Manokwari (via http://sites.google.com/site/papuanartandculture). Een waardevol contact dat we de komende maanden hopen uit te bouwen tot een hechte samenwerking.
In Nederland hebben we ook weer met diverse mensen kennisgemaakt die elk op hun eigen gebied een hoop expertise en kennis in huis hebben. Zo leren we steeds meer over koeien, duurzaam bosbeheer en noem maar op. Er is nog zoveel te doen…. Wat voor ons erg bijzonder was, is dat we de definitieve go hebben gekregen van het SDSP bestuur voor onze verlenging van 2 jaar. Hoewel er nog steeds volop fondsen geworven moeten worden, heeft het bestuur er vertrouwen in dat we ook voor de komende 2 jaar weer voldoende fondsen binnen kunnen halen.
Een goed begin is in elk geval al gemaakt in Yogyakarta op 20 februari j.l. Toen is er een meubelveiling met modeshow georganiseerd door een vriend van Klarenda en Halim. Tijdens deze veiling is er 40 miljoen Rupiah (ongeveer 3500 euro) opgehaald voor het Moeder-en-kindzorgproject! Een fantastisch resultaat en heel welkom!
Dat was het weer even beste mensen. Voor alle lieden in Nederland die we niet met een bezoek hebben kunnen vereren: sorry en volgende keer beter. Eind mei breekt ons verlof aan en zullen we wat langer in Nederland vertoeven, hoewel onderbroken door een korte vakantie naar de VS (jottem!!). Maar dan hopen we deze en genen alsnog te kunnen zien.
Voor meer foto’s kunnen jullie weer terecht op ons Picasa album. Via onze website www.kuku.nl (Foto’s) kun je daar komen.
Liefs en tot de volgende keer!
E en J
Maar we zijn, na de bittere kou van Europa goed te hebben doorstaan vanwege de warme aanwezigheid van de van Minnens, Nagels, Keijsertjes, bandleden etc., nu weer terug in Manokwari.
Grietje, onze steun en toeverlaat die we bruut in haar uppie hebben achtergelaten, heeft de boel nog aardig op orde weten te houden. Je moet in Papua goed kunnen jongleren. In het vliegtuig ontmoeten we haar bijzonder gezellige ouders en het weerzien ook met de Papua’s was zoals een merci reclame.
Bij de kiosk heeft Jurgen maar meteen een kameraadje opgepikt dat bezig was zijn tenen aan te vallen. Max is per definitie het lelijkste katertje wat we ooit hebben gezien en dus hebben we hem meegenomen.
Wanneer je terugkomt is het zaak meteen informatie te verzamelen over hoe de projecten lopen. Informatie verzamelen moet op het nivo van een AIVD of CIA agent. Informatie die je toekomt is op zijn minst volledig uit zijn verband gerukt. Zaak dus om met eigen ogen te zien en dus hebben we weer supplies ingeslagen en gaat Ellis morgen naar Senopi in de weet dat ene Sauerbrei op een berg in Canada goud heeft gehaald en dat het kabinet is gevallen. Als het land er nog maar ligt wanneer we terugkomen jongens!
Ellis gaat niet alleen. Grietje, haar ouders en 3 gasten (Henk, Teun en Gijs) zullen haar vergezellen. Jurgen volgt een paar dagen later samen met Santi, het nichtje van de pater, dat hier sinds een week is en ons komt assisteren en met Madelyn en haar reisgenoot. We willen natuurlijk weer gelijk goed aan de slag, maar of de focus in Senopi ook zo op het project is gericht, moeten we nog afwachten, want er ligt weer een nieuwe feestdag in het verschiet. Te weten: 16 maart. Dan zijn de engelen naar beneden gedaald in Senopi. Dat moet gevierd worden met vechtpartijen en dronkemansgelach. Een beetje zoals een gemiddelde Zwarte Cross dus. Maar de gasten zullen blij zijn met de hardcore dansa feesten tot 6 uur ‘s ochtends. En het zal niet alleen feesten worden; de nodige ceremonieën en kerkdiensten zullen de boel uiteraard opluisteren.
In Manokwari is het momenteel het lekkerste weer van de wereld. Een stevige zon en een windkrachtje 5. Heerlijk weer om binnen no time een gezonde melanoom op te lopen. Wat maakt dat we met belachelijke petjes rondlopen en ons in een vat met factor 50 hebben laten vallen. We zijn immers, om met de woorden van Anni te spreken, weer ‘mooi wit en dik’ geworden tijdens onze tijd in Nederland. Met wat toeristen zijn we vanmiddag rond het op een steenworp afstand gelegen Mansinam eiland gevaren. Daar hebben we een reclamefolder hagelwit strand ontdekt, gelegen aan een idyllische baai met turquoise water en legio vissen en koraal. Palmboompjes erbij en een kokosnoot in de hand. Dat strand hebben we voor onszelf. Slechts een half uur varen van ons huis!! Vroeger stond Jurg op de A15 in de file!!!! Stress hoeft dus absoluut niet in Manokwari, als we maar even de tijd nemen om te genieten van dit soort dingen. Moeten we vaker inbouwen. We hebben al een goed begin gemaakt door de zondag voortaan als rustdag te bombarderen. En er wordt door steeds meer mensen rekening mee gehouden, dus da’s een goeie zaak.
Minder leuke dingen gebeuren ook. Jurgens opa is overleden en een crematie meemaken via een krakende telefoon is niet fijn. Gelukkig had Jurgen een goede dag met hem meegemaakt 2 dagen voor ons vertrek en daar is hij dankbaar voor. Alle sterkte van ons voor de Den Bestens en Nagels voor het verwerken van het verlies. Speciale dank gaat uit naar Ome Giel die in plat Haags een nu al legendarische speech heeft gegeven. Zo hoort het.
Wij zijn ook nog een dag naar Jayapura geweest om te praten met Broeder Jan Sjerps. Die meneer verdient ook een lintje. 30 jaar heeft hij in zijn uppie in de binnenlanden gezeten waar hij veeprojecten heeft geleid en ongeveer 5000 Papua’s heeft onderwezen. Van 1 dag praten met hem leren we meer dan 6 maanden zelf uitproberen. Wij vinden sowieso dat er een heel groot standbeeld opgericht moet worden voor de katholieke missionarissen als Van der Kraan, Hulshof, Ton Tromp, Nijssen, Frans Jonkergrauw en Piet Tuyp. Deze mensen hebben hier sinds de jaren 40 geploeterd met malaria etc. om de Papua’s te onderwijzen en een stap verder te helpen. Moet je je voorstellen dat je in de jaren 60 als 18 jarige knul - nooit buiten Drenthe geweest - ineens in de jungle staat tussen mensen die elkaar nog met pijl en boog te lijf gingen!! Als je het niet zo naar je zin meer had, dan moest je eerst een week lopen naar de stad!!
Wanneer er ooit door Koenders een goed voorbeeld moet worden gezocht van ontwikkelingswerk dan moet hij eens met deze mensen praten. Hallelujah!!!!Wij maken in ieder geval dankbaar gebruik van hun ervaring en het netwerk dat ze hebben nagelaten.
We verheugen ons erg op weer een tijd in Senopi. Tijdens onze afwezigheid zijn er nog diverse gasten geweest in Senopi. Ton, Suzan en Marion, die er vorige week nog zijn geweest, hebben er nog lekker de handen uit de mouwen gestoken. Wat we heel erg leuk vinden, is dat ze o.a. met alle schoolkinderen een dag lang tekeningen hebben zitten maken voor ons. En Marion heeft met Nela nog gebarentaal zitten oefenen; we waren daar in december mee gestart en we hebben nu weer heel wat materiaal uit Nederland mee genomen om haar te kunnen leren lezen en schrijven zodat ze over een tijdje naar een goede school toe kan.
Afgelopen week hadden wij ook nog een ontmoeting met Genja. Met haar hebben we een middag lang gepraat. Ze heeft een goed contact met de gouverneurs van Papua, iets waar we dankbaar gebruik van zullen maken. Helaas is het de afgelopen week nog niet gelukt een ontmoeting met de gouverneur van West-Papua te arrangeren, hopelijk lukt dit zodra we terugkomen uit Senopi. Ze bracht voor ons 3 superhandige lampjes mee van de IKEA. Dit zijn lampen met uitneembare zonnepaneeltjes die, als ze volledig zijn opgeladen, 4 uur licht leveren. De 3 exemplaren gaan we direct gebruiken voor de vrouwengroep; sommige vrouwen gaven aan dat ze graag ’s avonds willen handwerken, maar onvoldoende licht hebben. Het zou fantastisch zijn wanneer we meer van dit soort lampen kunnen uitdelen in Senopi en de omliggende dorpen. Het schijnt dat IKEA voor elke verkochte lamp ook 1 zo’n lamp aan UNICEF schenkt, bestemd voor verspreiding in derde wereldlanden. Dus we gaan maar weer eens voor de zoveelste keer bij hen langs…
Verder hebben we kennisgemaakt met enkele kunstenaars hier uit Manokwari en met Charles; een hier geboren en getogen Javaan die zich ervoor inzet om Manokwari als duurzaam toeristische plek op de kaart te zetten. Hij houdt een uitgebreid weblog bij waarop hij o.a. diverse Papua kunstenaars promoot en informatie geeft over het reizen naar Manokwari (via http://sites.google.com/site/papuanartandculture). Een waardevol contact dat we de komende maanden hopen uit te bouwen tot een hechte samenwerking.
In Nederland hebben we ook weer met diverse mensen kennisgemaakt die elk op hun eigen gebied een hoop expertise en kennis in huis hebben. Zo leren we steeds meer over koeien, duurzaam bosbeheer en noem maar op. Er is nog zoveel te doen…. Wat voor ons erg bijzonder was, is dat we de definitieve go hebben gekregen van het SDSP bestuur voor onze verlenging van 2 jaar. Hoewel er nog steeds volop fondsen geworven moeten worden, heeft het bestuur er vertrouwen in dat we ook voor de komende 2 jaar weer voldoende fondsen binnen kunnen halen.
Een goed begin is in elk geval al gemaakt in Yogyakarta op 20 februari j.l. Toen is er een meubelveiling met modeshow georganiseerd door een vriend van Klarenda en Halim. Tijdens deze veiling is er 40 miljoen Rupiah (ongeveer 3500 euro) opgehaald voor het Moeder-en-kindzorgproject! Een fantastisch resultaat en heel welkom!
Dat was het weer even beste mensen. Voor alle lieden in Nederland die we niet met een bezoek hebben kunnen vereren: sorry en volgende keer beter. Eind mei breekt ons verlof aan en zullen we wat langer in Nederland vertoeven, hoewel onderbroken door een korte vakantie naar de VS (jottem!!). Maar dan hopen we deze en genen alsnog te kunnen zien.
Voor meer foto’s kunnen jullie weer terecht op ons Picasa album. Via onze website www.kuku.nl (Foto’s) kun je daar komen.
Liefs en tot de volgende keer!
E en J
-
28 Februari 2010 - 14:07
Wouter Bronsgeest:
Hallo junglereizigers, fijn om jullie weer op de blog te ontmoeten. In een paar dagen is er weer zo veel gebeurd.... sterkte en veel plezier, namens alle SDSP-ers! -
28 Februari 2010 - 16:26
Fam Smit:
Hoi nichtie, fijn om weer wat te lezen over jullie avonturen. Je pa en ma zitten gezellig onder de Spaanse zon met mijn ouders. Ik begreep van hun dat jullie met Pinksteren er ook bij zijn. Leuk, gezellig!
Heel veel groetjes uit Lelystad. -
28 Februari 2010 - 17:15
Heleen Smit:
Hallo Ellis en Jurgen,
Ik hoorde dat jullie bij Nelleke en Bernard op bezoek zijn geweest. Fantastisch leuk. En dan nu weer hard aan het werk merk ik n.a.v. jullie verhaal. Veel sterkte en succes toegewenst. Ik neem mijn "Petje"voor jullie af.
Groetjes en tot de volgende keer. -
28 Februari 2010 - 21:06
Bernard & Nelleke:
Fijn dat jullie weer heelhuids en vol energie zijn aangekomen. Hierbij nog een bedankje van Henk voor het mooie boekje! Hij leest er veel in. Nu de Bahasa nog... -
01 Maart 2010 - 01:02
Yantin:
fijn dat jullie een goede tijd hebben gehad! je schilderij door holis gemaakt staat hier klaar voor je Jurgen maar ik begrijp dat jullie rechtstreeks naar Papua zijn gevlogen.
Weer veel sukses en plezier gewenst en groetjes, ook aan alle bekenden mede namens Holis. -
01 Maart 2010 - 06:50
Caro:
Heerlijk om weer de humor in jullie verhalen te lezen. Hoe gaat het met Grietje, Paul en oom Harry? Doe ze de hartelijke groetjes van ons en hopelijk tot snel!
X -
01 Maart 2010 - 09:29
De Band:
Lieve Jurgen,
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je opa! Fijn dat je nog een mooie tijd met hem hebt gehad hier in Nederland. Hopelijk vind je een manier om vanuit daar op passende wijze afscheid van hem te nemen.
Bedankt voor de inspirerende update. Dat strand klinkt heerlijk en elke zondag vrij ook! GENIETEN!!!!! Heel veel liefs van ons allemaal, ook aan Ellis! We zijn allemaal ziek, zwak en misselijk, Welmoed incluis. Alleen Theo lijkt aan het griepvirus ontsnapt. Verder schijnt vandaag eindelijk weer eens de zon en heeft Sebe zijn rijbewijs gehaald!!! JOECHEI!!!!!
We missen jullie al weer, en zien uit naar het
weerzien in mei.
O ja, dankzij de sluwe medewerking van verrader Ricky heb ik dus met een hoofd vol snot en eigenlijk te zwak om uberhaupt op te staan, mezelf door weer en wind op de verjaardag van Esther naar haar huis gesleept om namens Ricky een doos vol suikervrije
chocola te overhandigen. Ik snap nog steeds niet hoe die nu opeens is getransformeerd tot een oerlelijke STEEN in de vorm van een waxinelichtjeshouder! Ook namens Esther en in de legendarische woorden van Baye: BEDANKT!
O ja, ik neem aan dat jullie je burgerplicht zullen vervullen en op 3 maart gewoon zullen stemmen?
Veel liefs van ons allemaal!
Bandlid Willy Wortel -
01 Maart 2010 - 10:54
De Band:
Kanjers! Weer terug in jullie element! -
01 Maart 2010 - 17:17
Mohammed:
Hoi Jurgen,
Allereerst gecondoleerd met het overlijden van je opa en veel sterkte gewenst bij het verwerken van de gevoelens die je daarbij hebt.
Jullie verhalen en ervaringen lees ik iedere keer met een diepe bewondering! Dat wilde ik je alvast laten weten. Ik zal je later uitgebreider schrijven.
Mijn eerste reactie op het woord IKEA is er voornamelijk een van schrik die onvermijdelijk leid tot automatisch opborrelende excuses om er vooral niet heen te gaan. Mooi om te zien dat het woord ook een positieve klank kan krijgen door "die" lampen :-)
Tot schrijfs,
Mohammed
-
02 Maart 2010 - 08:30
Elsbeth:
Heee Jurgen en Ellis,
Dat is errrrug lang geleden zeg, dat ik wat van me heb laten horen. Schaam schaam schaam.
Nu heb ik even tijd want ben bij aan het werk en afspraak kwam niet opdagen...of lezen de managers hier jullie weblog ook. Nou ja, contact onderhouden met je ex-collega hoort ook bij je functie vind ik.
Moet vaak aan je denken hier Jurgen. Kwam er weer een Winterberg oproep om te skieen bijvoorbeeld. Maar in mn uppie gaan snowboarden lijkt me toch niks.
Had ik al een keer vertelt dat Willeke (al een jaar) een andere baan heeft? Nu ben ik hier met Lucy Auch aan het netwerkondersteunen.
Alhoewel, afgelopen jaar vooral met klanten bezig geweest die getroffen worden door bezuinigingen in de AWBZ.
Nou ja, allemaal werkinfo, ook een beetje saai. Laat ik eindelijk wat van me horen. Heb ook niet veel spannende dingen te vertellen. En dat vind ik eigenlijk ook wel heel lekker. Ben rete gelukkig met Steven en kids. Felien is vandaag 5 geworden en heeft een afschuwelijk "eekhoorntje dat beweegt als je hem aait" gekregen. Haar grootste wens was een babyborn op een brommertje met afstandsbediening....maar dat ging me echt te ver. De geheel verantwoorde step van marktplaats heeft ze niet eens zien staan.
Manèl begint hele zinnen te kletsen en als 3de in de rij met een grote broer zijn dat zinnen als "vet cool" en "hands up". Floran is nog steeds legoverslaafd of zit met zijn neus in de national geografic junior. Steven is nog steeds een grote lieve schat.
Nou, truttiger kan het dus niet. Ga nu ook weer heel truttig aan het werk.
Nog een fijne dag jullie daar. Geniet erg van het meelezen en mee mijmeren over hoe het leven ook had kunnen zijn.
Liefs, Elsbeth -
05 Maart 2010 - 15:20
Nelleke V:
He Jurgen,
Volgens mij was jij gister jarig?? Van harte!! Groeten aan Ellis.
Nelleke -
08 Maart 2010 - 10:21
Anneke:
Hoi Jurgen en Ellis,
Even een groet vanuit Drenthe.Fijn te lezen dat het goed met jullie gaat!
groet, Anneke -
24 Maart 2010 - 20:42
Vanes:
Heej, hoe is het daar nu? En met paps Van Minnen? Hoop ok.
x Vanes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
