14-11-2010
Door: J&E vanuit Manokwari
Blijf op de hoogte en volg Ellis en Jurgen
01 December 2010 | Indonesië, Manokwari
Op zondag 14 november rond 18.00 uur ‘s avonds pleegde onze beleidsmedewerkster, vrijwilligster en vriendin Santi zelfmoord op haar kamer in de pastorie van Senopi. Ze stierf in het bijzijn van pater Leo (haar oom), frater Kim, Jettie en Jurgen. Ze heeft geen boodschap achtergelaten.
Santi was een vrolijke meid, kwam van het snikhete eiland Sumba en studeerde af in de microbiologie op de universiteit van Denpasar. Naar eigen zeggen om te weten waaraan haar broertje op jonge leeftijd is overleden. Op verzoek van haar oom, pater Leo, en ons kwam zij in februari van dit jaar naar Papua om het project beleidsmatig te versterken. Naast slim en communicatief vaardig was ze vooral ook erg aardig en gedreven. We hebben haar op geen ongelukkig moment kunnen betrappen. Waren we zelf wat neerslachtig, dan beurde ze ons juist op.
‘s Nachts werd de kist in allerijl door de familie van het dorpshoofd in elkaar getimmerd, terwijl een twintigtal vrouwen constant de wacht hield. Mensen kwamen uit alle delen van de vallei aangelopen om afscheid te nemen. Toen wij met de Pilatus Porter van Hennie opstegen van het missievliegveldje van Senopi stonden mensen uit alle dorpen in de omstreken te zwaaien.
Samen met pater Leo hebben we haar in drie dagen via Sorong, Makassar, Surabaya, Denpasar en Kupang naar Waingapo op het eiland Sumba gebracht. Dankbaar zijn we voor de hulp van het bisdom Manokwari-Sorong, Pater Ton Tromp en de missiepiloot Hennie, die elk op hun wijze de reis wisten te bespoedigen en ons moreel hebben ondersteund met raad en daad.
Het staan met de kist op een onbekend vliegveld op een onbekend eiland op zoek naar onbekende gezichten van de naasten van Santi heeft diepe indruk op ons gemaakt. Honderden mensen kwamen op ons af en brachten ons en Santi naar een auto. De stoet die de lijkwagen begeleidde, zwol aan tot ongekende omvang toen we van het vliegveld dwars door Waingapo naar het ouderlijk huis reden.
Drie dagen lang bleef de kist in haar ouderlijk huis staan, zodat honderden mensen haar de laatste eer konden bewijzen. Wij hebben 5 dagen lang bij ouders in huis verbleven, waar we goed verzorgd werden, maar ook vielen er ons in die dagen vele vragen en soms verwijten ten deel. Er heerste onbegrip en verdriet. Vader was dankbaar dat we Santi naar Sumba hadden gebracht.
Veel vragen blijven onbeantwoord. Waarom? Wat was het dat ze niet meer kon verdragen? Wij hebben er geen antwoord op. De dagen voor haar dood heeft ze nog les gegeven op school en gewerkt in de kliniek. Ze maakte grapjes met alle lagen van de bevolking in Senopi. De avond ervoor hebben we nog met haar gitaar gespeeld en gezongen.
De 24ste waren we weer terug in Manokwari. Ook hier kan men niet geloven dat ze zomaar is weggegaan. Zelfmoord is in veel gebieden in Indonesië een kwestie van wraak op de omgeving. Wij waren haar directe omgeving. Uit verhalen van anderen weten we bevestigd dat ze juist blij met ons was en die getuigenissen zijn ons geluk. Wij waren ook erg blij met haar, zoals iedereen blij met haar was. Voor de SDSP, het Moeder- en kindzorgproject en ons is haar dood een enorme klap. Voor ons persoonlijk rest, naast ons verdriet, dankbaarheid voor al het goeds dat ze ons en de mensen in Senopi heeft gebracht.
We wensen alle mensen in Nederland en België die haar gekend hebben veel sterkte toe met het verwerken van het verlies.
Ellis en Jurgen
Santi was een vrolijke meid, kwam van het snikhete eiland Sumba en studeerde af in de microbiologie op de universiteit van Denpasar. Naar eigen zeggen om te weten waaraan haar broertje op jonge leeftijd is overleden. Op verzoek van haar oom, pater Leo, en ons kwam zij in februari van dit jaar naar Papua om het project beleidsmatig te versterken. Naast slim en communicatief vaardig was ze vooral ook erg aardig en gedreven. We hebben haar op geen ongelukkig moment kunnen betrappen. Waren we zelf wat neerslachtig, dan beurde ze ons juist op.
‘s Nachts werd de kist in allerijl door de familie van het dorpshoofd in elkaar getimmerd, terwijl een twintigtal vrouwen constant de wacht hield. Mensen kwamen uit alle delen van de vallei aangelopen om afscheid te nemen. Toen wij met de Pilatus Porter van Hennie opstegen van het missievliegveldje van Senopi stonden mensen uit alle dorpen in de omstreken te zwaaien.
Samen met pater Leo hebben we haar in drie dagen via Sorong, Makassar, Surabaya, Denpasar en Kupang naar Waingapo op het eiland Sumba gebracht. Dankbaar zijn we voor de hulp van het bisdom Manokwari-Sorong, Pater Ton Tromp en de missiepiloot Hennie, die elk op hun wijze de reis wisten te bespoedigen en ons moreel hebben ondersteund met raad en daad.
Het staan met de kist op een onbekend vliegveld op een onbekend eiland op zoek naar onbekende gezichten van de naasten van Santi heeft diepe indruk op ons gemaakt. Honderden mensen kwamen op ons af en brachten ons en Santi naar een auto. De stoet die de lijkwagen begeleidde, zwol aan tot ongekende omvang toen we van het vliegveld dwars door Waingapo naar het ouderlijk huis reden.
Drie dagen lang bleef de kist in haar ouderlijk huis staan, zodat honderden mensen haar de laatste eer konden bewijzen. Wij hebben 5 dagen lang bij ouders in huis verbleven, waar we goed verzorgd werden, maar ook vielen er ons in die dagen vele vragen en soms verwijten ten deel. Er heerste onbegrip en verdriet. Vader was dankbaar dat we Santi naar Sumba hadden gebracht.
Veel vragen blijven onbeantwoord. Waarom? Wat was het dat ze niet meer kon verdragen? Wij hebben er geen antwoord op. De dagen voor haar dood heeft ze nog les gegeven op school en gewerkt in de kliniek. Ze maakte grapjes met alle lagen van de bevolking in Senopi. De avond ervoor hebben we nog met haar gitaar gespeeld en gezongen.
De 24ste waren we weer terug in Manokwari. Ook hier kan men niet geloven dat ze zomaar is weggegaan. Zelfmoord is in veel gebieden in Indonesië een kwestie van wraak op de omgeving. Wij waren haar directe omgeving. Uit verhalen van anderen weten we bevestigd dat ze juist blij met ons was en die getuigenissen zijn ons geluk. Wij waren ook erg blij met haar, zoals iedereen blij met haar was. Voor de SDSP, het Moeder- en kindzorgproject en ons is haar dood een enorme klap. Voor ons persoonlijk rest, naast ons verdriet, dankbaarheid voor al het goeds dat ze ons en de mensen in Senopi heeft gebracht.
We wensen alle mensen in Nederland en België die haar gekend hebben veel sterkte toe met het verwerken van het verlies.
Ellis en Jurgen
-
30 November 2010 - 16:31
Barbara:
Ik wens jullie veel sterkte met het gemis van jullie dierbare vriendin en waardevolle collega -
30 November 2010 - 17:11
Edwin:
Wat een verhaal zeg..Gecondoleerd en ik wens jullie veels terkte toe.. -
30 November 2010 - 18:28
Rijo:
Wat moet je hier op zeggen?
Heel veel sterkte. Pas goed op jullie zelf. -
30 November 2010 - 18:32
Heleen Smit:
Wat een vreselijke ervaring. De "waarom" vraag zal nooit beantwoord worden. Veel sterkte bij het verwerken van het verlies van jullie vriendin Santi.
De foto's zijn prachtig en een dierbare herinnering. -
30 November 2010 - 18:51
Marianne:
Jeetje zeg, wat een enorm aangrijpend verhaal is dit weer. Ik wens jullie heel veel sterkte, het zal niet meevallen dit een plekje te geven.
Gecondoleerd en heel veel sterkte jullie.
Liefs Marian -
30 November 2010 - 19:12
Dine & Piet Riedé:
Wij wensen jullie veel sterkte met het verwerken van de dood van Santi. We kunnen ons voorstellen, dat het toch een hele schok geweest is... -
30 November 2010 - 19:42
Trudy En Wally:
Lieve Jurgen en Ellis,
Dank voor jullie verslag en het met ons te willen delen, we zijn er helemaal stuk van. In gedachten zijn we bij jullie.We hopen dat jullie de kracht kunnen vinden om dit verlies te verwerken.
Liefs van Trudie en Wally -
30 November 2010 - 19:55
Wouter Bronsgeest:
Dank jullie wel voor deze mooie woorden. De herinnering aan wat Santi voor de mensen in Senopi heeft gedaan, wordt hierdoor tastbaar, ook voor iedereen die haar niet persoonlijk heeft gekend. Sterkte voor iedereen. -
30 November 2010 - 20:17
Dolly:
Beste Ellis en Jurgen.
Gecondoleerd met het overlijden van Santi. Ik wens jullie heel veel sterkte toe.
-
30 November 2010 - 20:29
Anne Marie Huitema:
Ook dat kan je meemaken, je staat tegenover zoiets zo onmachtig!
Ik vind dat jullie alles goed gedaan hebben, knap hoor.
Lieve groet -
30 November 2010 - 21:33
Lieke:
Heftig, wat een vreselijk verhaal. Het leed dat Santi heeft meegemaakt en jullie nu ervaren maakt machteloos. Fijn om te zien dat er zoveel mensen met jullie meeleven. Heel veel sterkte! Lieve groet, lieke -
01 December 2010 - 01:59
Nelleke Smit:
Wat een vreselijk verdriet moet deze jonge vrouw hebben gehad. Sterkte voor jullie en de andere nabestaanden. Zoen Nelleke. -
01 December 2010 - 10:18
Elke En Wobbe:
Ook van ons veel sterkte, steun, licht, liefde en zachtheid in het "niet weten". En dank voor het delen van dit verhaal. -
01 December 2010 - 10:31
Gerritha:
Lieve Ellis en Jurgen,
Heel veel sterkte met het verwerken van dit verschikkelijke gemis.
We weten wat jullie doormaken, drie weken geleden heeft Joost(vriend en bandlid van Eric) er ook voor gekozen uit het leven te stappen.Koester elkaar en de mensen om je heen. Veel liefs, Eric en Gerritha -
01 December 2010 - 13:52
Mark:
Nou dat is heel erg!
Veel sterkte! -
01 December 2010 - 19:43
Peggy Hazelaar:
Gecondoleerd met het verlies van Santi; vriendin/medewerkster. Vreselijk om mee te maken. Ben met familie en vriendin afgelopen jaar in Manokwari geweest en hebben Grietje leren kennen. Hele fijne tijd gehad in jullie hotel. En geweldig werk wat jullie doen voor de bevolking. Heel veel sterkte en wijsheid voor jullie. groetjes Peggy Hazelaar. -
01 December 2010 - 19:54
Vicky & Wim:
Santy, het ga je goed meid, we hebben een fantastische tijd gehad in Senopi, en je zal zeker gemist worden!!! Je was zo vriendelijk, altijd aan het lachen, daarom kwam het nieuws hier ook als een donderslag bij heldere hemel...
Veel sterkte aan de familie en al haar vrienden -
01 December 2010 - 22:49
Remko:
Hey Jurgen, en Ellis,
Wat ontzettend heftig zeg.
Vergeet jezelf niet. Neem de ruimte en tijd die je nodig hebt, als het even kan.
Heel veel sterkte met elkaar. -
02 December 2010 - 10:28
Bruno:
Wat een afschuwelijk nieuw, jongens. Gecondoleerd. Onbegrijpelijk ook waarom Santi besloten heeft om dit te doen juist nu ze bij jullie zo ontzettend nuttig werk aan het doen was, en ze blijkbaar zo goed op haar plek was. Veel sterkte, -
02 December 2010 - 18:06
Henderina:
Wat een mooie dame was Santi.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie vriendin..
Liefs
Henderina -
03 December 2010 - 09:19
Nelleke V:
Veel sterkte. -
06 December 2010 - 08:04
Jan-Peter:
Wat een afschuwelijk bericht. We leven mee... -
06 December 2010 - 20:41
Alex:
Wat een triest en indrukwekkend verhaal. Wat erg om haar ook zo te zien stralen op de foto's. Een jong en kostbaar leven wat zo mysterieus verdwijnt.... Het leven is raar en niet te snappen soms. Ik denk aan jullie.
Groet en X Alex -
07 December 2010 - 16:07
Janske:
Wat een heftig verhaal! Veel sterkte met het verlies van deze dierbare vriendin en collega. En ik wens jullie ook heel veel kracht toe om hier samen weer sterker uit te komen! -
21 December 2010 - 05:10
Yantin:
Vreselijk wat een triest verhaal! Nadat jullie mij gebeld hebben ben ik er nog lang mee bezig geweest en ik hoopte nog dat jullie deze kant op zouden komen maar begrijp ook dat dit er niet in zat achteraf. Goed dat jullie naar Sumba zijn geweest en alles zo goed hebben kunnen regelen! Heel veel sterkte gewenst nog en pas goed op elkaar en ik hoop dat jullie ondanks alles toch goede Kerstdagen hebben Ook wil ik jullie bij deze alle goeds in goede gezondheid wensen v oor 2011 en hoop van harte dat we elkaar dan weer zien waar dan ook! Ik ontvang jullie site niet meer dus heb het nu maar even opgezocht.
liefs..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
