Over flying cows en bloemkooloren ...

Daar zijn we weer es met een nieuw beriggie.Maar thanx allereerst voor alle reacties op ons blog! Leuk om te lezen. (Tip van de week: ijk ook af en toe eens op onze site www.kuku.nl voor meer achtergrondinfo - we hebben sinds kort een nieuwe webhulp in NL)

Hier weer een hoop gebeurd:

Erg leuk is dat er sinds gisteren een filmpje van ons online staat op de site van LLiNK, getiteld: "We don't need flying cows"

http://reddegroensteomroep.llink.nl/video/we_don_t_need_flying_cows

We hebben erg veel lol gehad met het maken: je ziet (wel goed kijken) o.a. de pater in beeld, de mantri (verpleger) en ook Martin komt hoofdschuddend in beeld. Hoofdrolspeelster Lucy leeft zich Oscarwaardig in...

Check it out, want hoe meer stemmen, hoe meer kans we maken op een bedrag voor ons goede doel! Dus stuur gerust door enzo...
Om te stemmen moet je wel lid worden (of zijn) van LLiNK, maar dat kost je slechts 5 euro nog wat per jaar. En je houdt er LLiNK mee in de lucht, zodat ze ons nog eens kunnen opzoeken over een jaartje. Ze willen een Aanpakken en Wegwezen maken in de stijl van 'Hoe is het nu met..?'. O ja: de uitzending van Aanpakken en Wegwezen over ons is op zaterdagavond 4 oktober bij LLiNK.

We hebben weer een hoop kunnen doen in Senopi.

De missie-kliniek: vloer is opnieuw gecement, het dak is geverfd, zo ook al het houtwerk buiten. Gaten in de muren zijn gedicht en zelfs de sponningen van de ramen hebben een nieuw likje metaalverf gekregen. Eergisterochtend was het hele dorp druk met zand sjouwen voor de mandi-kamers. Met het gastenverblijf dat straks dienst gaat doen als woonplekje voor ons en voor gezondheidswerkers, wordt ook begonnen. We hebben het ontworpen met hulp van Hugo. Hij en Annemieke kwamen vorige week aan in het YAT en we bleken goed met hen op te kunnen schieten. Ze zijn mee geweest naar Senopi en aangezien hij zowel electricien is als soort van bodemkundige, en zij kinderfysiotherapeute, hadden ze absoluut een toegevoegde waarde. Hugo heeft nog een stopcontact aangelegd (er is een nieuwe krachtiger generator die ook de kliniek kan voorzien van stroom) en is tevergeefs in de weer geweest met het installeren van een satellietschotel (aldus Hugo was het IKEA-knutselen: zonder handeiding en ook: dingen overhouden...). Niet dat het ve4el had uitgemaakt: welgeteld 2 zenders zouden we wrs. kunnen ontvangen, maar de pater vind het helemaal cool als dat zou lukken.
Met Annemieke heb ik Maria dagelijks geholpen met het verband verversen. Voor een doofstom meisje (Nella) hebben we het idee opgevat om een aanwijsboek maken. Annemieke gaat zorgen voor goede pictogrammen vanuit Nederland. We hebben veel foto’s gemaakt om straks in dat boek te doen. Zo kan ze leren communiceren met andere kinderen en met haar familie. Verder heeft Annemieke ook een hoop in de tuin gewerkt. Ik ben met hen naar Asiti gelopen. De 2 oudjes die we in de eerste week hebben opgezocht, opnieuw met een bezoekje vereerd. De vrouw (lever) lag meer dood dan levend in d'r hut; ik kon eigenlijk niets voor d'r doen. Inmiddels is zij overleden. De oude man die we in de eerste week hebben bezocht, lag alleen in zijn huisje onder een sarong te slapen. Hem een zooi vitamines gegeven (elke dag 1); veel meer kunnen we ook voor hem niet doen.

En passant nog 11 vrouwen geïnterviewd, dus we komen er wel langzaamaan. Jurg heeft veel slagen gemaakt met de werkers. De put is zo’n 5 meter diep en we zijn op water gestuit. We laten de boel afgedekt liggen tot Ad de Vries er is (waterexpert) – hij kan de boel onderzoeken en maakt een goed plan. Hij komt eind september aan en blijft dan 3 weken.

Eergisteren troffen we ook Bruno aan in het YAT. Hij is student Culturele Antropologie en we zullen hem de komende maanden veel zien. Hij gaat zich waarchijnlijk richten op het onderzoeken van patientgedrag in de Kebarvallei - ook handig voor ons project dus. Hij heeft een heel gaaf boek bij zich van Jelle Miedema, een antropoloog die onderzoek heeft gedaan in de Kebar. We zijn blij dat we weer wat te lezen hebben wat leuk en ook nog nuttig is. En we zijn blij met de door hem meegebrachte (lees: met gevaar voor eigen leven meegesmokkelde) Black Label whiskey.

Afgelopen dagen heb ik me verder nog gebogen over het financiele plaatje en alles (met subnummers en begrotingsbedragen) in 1 excel-document weten te proppen. Wat ons leert dat we ons zeer keurig en ruim binnen de begroting houden tot nu toe.

Ook leuk om te melden: onze eerste patientjes uit Senopi die met geld uit het Koffertje naar Manokwari gehaald zijn, hebben hun beider operaties goed doorstaan. Nico is geopereerd aan een uit de kluiten gegroeide liesbreuk (denk formaat voetbal) en Apollonia heeft nu geen bloemkooloren meer. Wanneer er gelegenheid is om mensen mee te laten rijden met een auto (de weg is nu al wel heel slecht geworden; we zijn met het vliegtuig terug naar Manokwari gekomen, want je bent zo 2 volle dagen bezig als het regent) dan laten we ze meekomen op kosten van het Koffertje. Hier in Manokwari worden ze tegen een geringe vergoeding geholpen in de missiekliniek of het algemeen ziekenhuis.

Gisteren kwam Martin trots aanrijden op de door hem voor ons aangeschafte nieuwe brommer (van ons geld hoor, maar hij heeft hem gekocht – leek ons slimmer dan dat wij met onze blanke koppen aankomen). Is fijn iets voor onszelf te hebben, want nee: ons huisje is nog niet af. Maar we hebben geen haast.

Niet zo leuk: Jurg heeft malaria te pakken. Hij is al aan de beterende hand en we zijn tijdig met een noodkuur begonnen (want we zaten in Senopi), maar je schrikt toch wel even. Hebben wat second opinions in NL gevraagd, omdat zijn klachten eerder dengue deden vermoeden. Maar het bloedonderzoek was duidelijk. Komt goed; hij is beterend. Mooi excuus om het even wat rustiger aan te doen deze weken. We blijven nog tot de 15e in Manokwari en dan weer naar Senopi. Op de 20e (mooie datum toch?) staat de opening van de missiekliniek gepland en worden alle kids onder de 1 jaar gevaccineerd + alle zwangere vrouwen onderzocht en waar nodg gevaccineerd. Dat gebeurt door zusters van het missieziekenhuis in Manokwari: wij zorgen voor het vliegtuig heen en terug en zij zorgen voor een koelbox met vaccins en prikkenzetters. Tekenwedstrijd voor de kids en het feest is compleet! (nou ja: een biertje zou ook wel lekker zijn...).

Nou, was het weer even. Iedereen weer aardig op de hoogte; ik ga ff ontbijten...Altijd benieuwd naar verhalen uit NL!

Groetjes, ook van manlief,
Ellis