Yippers

Berichtgeving van vrienden die beweren in hun tuin 2 korenwolfjes gespot te hebben (waarom heb ik ineens zo’n zin in witbier..??), bracht ons het schokkende nieuws dat het in Nederland potverdikkeme warmer is dan op Sulawesi. Moet niet gekker worden…! Toch gaan wij hier pas echt uit ons dak met een temperatuur van boven in de dertig. We drijven hier echt onze slippers uit (of “yippers”, zoals de jongste telg van Klarenda en Halim ze noemt - de s blijft voor haar wat laytig).
Dat we in Sorong zijn aangekomen was de bedoeling, alleen hadden wij er op gerekend hier 2 dagen eerder te landen. Maar ja, Merpati he….. Dus hebben we 1 dag in Makassar doorgebracht aan de rand van het zwembad van een heel duur hotel (waar we naartoe waren gereden vanuit ons meer dan vunzige – door Meneer Merpati persoonlijk geregelde - onderkomen pal naast het vliegveld) en 1 dag hangend, zittend, slenterend, tukkend, sudoku’s oplossend en lichtelijk vloekend (maar wel met een big smile natuurlijk – we zijn tenslotte in het land van de allesoplossende glimlach) op het vliegveld van Makassar. Reden van de vertraging was….ach…laten we het er op houden dat er al vanaf 8.00 uur een vliegtuig klaar stond, maar men aan het wachten was op een vergunning om met dat vliegtuig te mogen landen in Sorong. Wij zagen dus vol vertrouwen uit naar een zeer ontspannen en veilige vlucht, dat zul je begrijpen…

Aangekomen in Sorong werden we onderworpen aan een ware ‘interrogation’. De ene vent keurig in uniform, de ander keurig in burger. Met eng priemende oogjes, mond in een strakke streep en in keurig Engels vuurde deze laatste de ene na de andere vraag op ons af. Wat we hier komen doen, waar we logeren, wie die vrienden dan wel niet zijn, waar die vrienden wonen, waar gingen we heen dan, etc. etc. Duurde snel zo’n kwartier. Omdat we niemand van onze vrienden/kennissen konden bereiken in Sorong (want ja, ze zijn er best..) en ook geen adressen bij de hand hadden (ja, diep weggestopt in 1 van de koffers, maar ja….. wist jij nog welke?), mochten we uiteindelijk vertrekken met een door hen aangewezen taxichauffeur. De rest van de avond heb ik alle adressen en telefoonnummers van onze contactpersonen hier, alsmede dat van de ambassade, geprogrammeerd in onze telefoon(s), achterdochtig als je wordt van dit sort dingen. Bij daglicht denken we er al iets genuanceerder over, maar het had een zwaar secret service gehalte, laten we het daar maar op houden.

De plannen: morgenochtend gaan we bijpraten met Pater Tromp, vooral over het Moeder-en-kindzorgproject, en morgenmiddag vertrekken we voor 4 a 5 dagen naar Gam, waar we Maria zullen ontmoeten. Zij runt de polikliniek op het eiland en heeft dus ervaring met het opzetten van een medisch project. Het project op Gam was overigens ook het pilotproject voor het Moeder-en-kindzorgproject in Senopi. Genoeg te bespreken en te bekijken dus de komende dagen. Voor 9 juli moeten we weer in Sorong zijn, want dan vertrekt ons vliegtuig naar Manokwari.

Mocht je geen genoeg van onze epistels kunnen krijgen (er zijn van die malloten), dan kun je altijd nog een column van Jurg lezen; die zijn te vinden op www.kuku.nl. Hij is doorgaans in een schrijfgrage mood, dus als het goed is, vind je daar regelmatig zijn/onze kritische noot op het leven in Indonesie.

Groetjes daar!
(Jurg &) Ellis