Ha, lekker!

Dat geeft niks, dit wilde JIJ graag, zo’n avontuur in de jungle…...

Van tevoren weet jij natuurlijk wel dat de jungle niet altijd erg gastvrij is. Wat dit werkelijk inhoudt, merk jij echter pas wanneer jij er zit. Jij hebt net 10 uur je botten geschud in een weinig ventilerende jeep en jij bent dus redelijk brak. Jij was natuurlijk zo dom om net achter de jeep te lopen toen de chauffeur gas gaf terwijl de wielen zaten vastgezogen in de modder en de natuur schonk jou dan ook een bivakmuts van nat zand. Dus jij komt niet op zijn schoonst aan in je kartonnen kamertje met plastieken gordijnen.
Dan merk jij: geen licht. Dat geeft niks want met kaarsen en een olielamp kom jij een heel eind en gelukkig had jij je zaklamp meegenomen. Dan ga jij in het halfduister je koffer doorzoeken naar je handdoek en douchespullen en dan merk jij dat je niet alleen bent op je kamer. Links en rechts schieten er niet nader te identificeren sujetten door de kamer en wellicht ook in jouw koffer. Maar ja, dat zie jij niet. Vooral niet omdat een cumuluswolk van nachtvlinders verliefd is geworden op het licht van je zaklantaarn. Dan ga jij maar met je halfnaakte donder naar de badkamer. Jij gaat een lange krakende gang door met losse planken en gaten in de vloer. Jij merkt dat je ineens op een grasveldje staat vol met bladeren en jij realiseert je dat je - wanneer je een slang zou zijn geweest - zeker geniepig achter die bladeren in een hinderlaag zou gaan liggen. Jij raapt al je moed bij elkaar en sprint naar de badkamer: in dit geval 4 golfplaten tegen elkaar aangedrukt en een oliedrum met troebel water en een beschimmeld bakje erin. Ook hier schieten er allerlei sujetten weg en bovendien hangt er een spin van het formaat kinderhand boven in de hoek. Dat geeft niks, jij bent marlboroman, dit had je altijd gewild en jij doet je modderige kleren uit. Een verse wolk nachtvlinders en torren zo groot als aanstekers zwermt op het licht van je zaklamp af. Jouw naakte, zweterige, modderige lichaam wordt bovendien verkracht door je muggenvriendjes. Dat geeft niks, dit wilde jij graag, dit is avontuur, dit leek jij hardstikke leuk.

Voor jij het weet ben je op zoek naar de waterkraan en na een tijdje kom je erachter waar het schepje voor dient: dat is de douche. Jij schept smerig, troebel water, enigszins bevolkt door muggenlarven, over je modderige lichaam. Jij trekt de modder er af die innig de haren op je benen blijft omhelsen. Jij laat dan natuurlijk je zeep vallen en die rolt net in een donkere spleet waar jij net allerlei gluiperig gespuis in weg zag kruipen. Jij laat de zeep maar voor wat het was en strompelt over het slangengras terug naar de ‘slaapkamer’. De wolk vliegen en nachtvlinders vergezelt dit keer gezellig jouw zaklantaarn. In jouw kamer ga jij lekker liggen op je hernia-matje. Maar ja, jouw muggenvriendjes beginnen toch wederom erg intiem te worden dus jij staat weer op om jouw klamboe op te hangen in een kartonnen kamer zonder ophangpunten. Na een uur gepruts met spijkers, stukjes hout, touwtjes en zelfs pleisters om de boel aan elkaar te plakken, ben jij klaar en ga jij lekker liggen. Jij kruipt in je lakenzak en opeens begint jouw rug te jeuken. Zo hevig alsof jij net oma’s gebreide trui hebt aangetrokken.. Dan zie jij dat jij wederom niet alleen bent. Miniscule beestjes bevolken je matras en laten kleine bloedvlekjes achter. Jij bent zo moe dat jij besluit door de jeuk heen te slapen.

De volgende dag merk jij dat dit geen verstandige keuze was. In een nacht waar de hanen absoluut niet kunnen klokkijken en waar katten en ratten geluiden maken alsof ze levend gevild worden, word jij achter je wallen vandaan wakker. Jij hebt jouw huid in het uurtje slaap dat jij hebt gehad ongemerkt opengekrabt en vliegen hebben jou een kloppende infectie gebracht. Geeft niks, jij wilde graag avontuur, dit is hardstikke leuk en spannend. Na een bijtende betadine behandeling trek jij jouw nieuwe kleren aan en met volle moed schuif jij aan een plakkerige ontbijttafel. Jij bent wederom niet alleen, want een stroom mieren ter grote van je duimnagel trekt statig over de tafel naar de suikerpot. Ook liggen wat eendagsvliegjes dronken in jouw zojuist ingeschonken thee. Vergeet de versgebakken croissants en de gekookte eitjes, want jij krijgt heerlijke drap op jouw bord gekwakt. Een soort groene smaakloze meelbrij die iets te maken schijnt te hebben met erwten. Jij ziet de locals er melk in doen en wat suiker en jij denkt “veel smeriger kan het er niet van worden”. Jij merkt dat dit juist wel het geval is wanneer jij een gloeiende lepel in jouw mond hebt gestopt. Alle locals kijken jou gespannen aan of jij hun net aangeboden gastvrijheid accepteert en met verve eet jij toch verbazingwekkend snel jouw bord leeg. Wanneer jij alles hebt uitgekotst in een gat in de grond die de wc moet voorstellen draai jij je snel om jouw kronkelende darmen tegemoet te komen. Jij wist niet dat jouw darmen net zulke gassen konden produceren als waarmee de Fransen de slag bij Verdun hebben gewonnen, maar daar kom jij snel genoeg achter wanneer jij jouzelf weer moet omdraaien om het laatste restje van jouw maag te legen.
Dat geeft helemaal niks, dat hoort er nu eenmaal, jij wilde naar de jungle: dit is genieten geblazen.

Dan ga jij met een lege maag de bush in, want jij wilde graag door de jungle trekken. De warmte lijkt mee te vallen maar wanneer jij de eerste helling beklimt begin jij ineens sterretjes te zien. Jij voelt je benen knikken en een moeheid alsof jij jaren niet geslapen hebt, overvalt je. Jij bent natuurlijk vergeten voldoende water te drinken en grijpt naar een liaan om jouw evenwicht te hervinden. Deze liaan blijkt net een kolonie vuurmieren te bevatten die zich indrukwekkend snel verspreidt over jouw hele lichaam. Daar een beet van een vuurmier aanvoelt alsof er een lucifer op jou wordt uitgedrukt, loop jij als een kermend wild zwijn zwaaiend de helling af. Wanneer jij merkt dat de locals geen tranen in hun ogen hebben van medelijden, maar van de slappe lach, pak jij jouw insectenbeetstift om de pijn wat te verzachten. Jij neemt een slok water om jouw dorstige keel te bevredigen maar dat had jij eigenlijk eerst moeten koken. En dan eigenlijk nog wat chloordruppels erin. Jij zweet als een tosti en daar houden jouw muggenvriendjes van. Ineens leek die tropenhelm - met zo’n gaasje ervoor waar jij zo om gelachen hebt in de survivalwinkel - helemaal niet zo belachelijk meer. Maar jij hebt wel wat anders aan jouw hoofd, want op jouw kuiten kruipen twee draadjes die zich snel volzuigen met jouw bloed.

Dat geeft niet, dat is heus niet erg, dit is fantastisch, dit wilde jij graag, het is 1 groot avontuur die jungle....

(P.S. helaas nog even geen foto's - dat kan die hier in Papua even niet aan..)